Dank voor je reactie. Ik schrijf momenteel mijn LLM-scriptie over het creatief hergebruik door DJ’s (zoals sampling en remixing) en de problematiek die dat oplevert door de rigide handhaving auteursrecht, dus je artikel blijft, zolang die problematiek voortduurt, actueel.
Ik ben het met je eens dat de lange duur van het auteursrecht problematisch is, maar nog problematischer is de oplossing voor dat probleem. In verschillende onderzoeksrapporten (CIPIL, SEO, IVIR, WIPO, etc) wordt afgeraden de duur nog verder te verlengen (!) en geen enkel rapport toont aan dat, behalve de investeringsfunctie, deze termijn voor de creatie van meer werk zorgt. Maar als je ergens vuistdiep inzit… Dan kun je niet zomaar terug. Daarnaast moet een verkorting door Europa heen. Geen sinecure. Maar waar moet die grens liggen? Wat is de perfecte balans tussen bescherming en stimulering en hoe meet je dat? Een beetje uitproberen met termijn is niet best voor de rechtszekerheid. Dilemma!
Misschien kan een oplossing gevonden worden in een verdeling tussen het auteursrecht voor natuurlijke personen en voor rechtspersonen. We kunnen de rechthebbenden niet over een kam scheren.
Voor natuurlijke personen vind ik dat de bescherming tot na de dood van de maker moet worden afgeschaft. Zij moeten de vruchten kunnen plukken, niet hun erven, die gaan zelf maar ergens voor werken.
Maar voor rechtspersonen (en dat zijn vaak de rechthebbenden op een werk) is dit niet zo zonneklaar. Zij investeren (relatief gezien) enorme bedragen in artist development, tours, promotie, marketing, etc. (zie o.a. IFPI). De investeringen die deze industrie doet zijn denk ik relatief gelijk aan die van de octrooi-industrie. Het bezitten van auteursrechten creëert voor hen die economische waarde. Hun duurverkorting zal tot veel weerstand leiden. Het is daarom van belang dat zij de mogelijkheden van de digitale markt gaan inzien. “Elk nadeel heb z’n voordeel” zeg maar.
Ik ben het wel (zeer) met je eens dat wij als publiek moeten zeggen, we pikken het niet langer, de prijzen komen niet tot stand door vraag en aanbod, maar uit economisch gewin en leiden niet tot stimulans. Ik denk dat dit in grote schaal al zichtbaar is door het illegaal downloaden van beschermd werk. Het blijkt dat veel mensen best willen betalen voor gemak en kwaliteit, maar niet als die prijs te hoog is of als het gebruik aan restricties onderhevig is (territoriale beperkingen, DRM, etc.). Wanneer de wet het illegale circuit in stand houdt, dan moet er iets veranderen. In mijn glazen bol kijkende kan ik je vertellen dat het Internet niet het te veranderen medium is.
De wet is er inderdaad voor ons allemaal. En in toenemende mate bepaalt de maatschappij de markt. De beleidsmakers zouden er wijs aan doen om eens te kijken wat er echt speelt (in plaats van alleen een rapport uit te brengen die die titel draagt). De platenmaatschappijen hebben het handig aangepakt, zij hebben zich verenigd in een lobby. Dit zouden wij ook moeten doen. Een lobby waarin verschillende stromingen bestaan, maar die wordt gedragen door de kerngedachte dat het auteursrecht te ver is doorgeschoten. Alleen de ‘gekkies’ van Copyleft halen het niet, Creative Commons is al best ver, maar er zijn helaas nog tal van (waardevolle) kleine initiatieven die het spotlicht niet halen.
Je schrijft overigens dat op het gebied van het auteursrecht bijna geen ‘nieuwe’ werken tot het publieke domein gaan behoren, maar daarin volg ik je niet. Werken waarvan de beschermingsduur verlopen is komen namelijk wel in dat domein terecht. Bij octrooien gebeurt dit alleen sneller. Daarnaast denk ik dat er meer werken zijn, dan dat er octrooien bestaan, dus ook op die wijze komt er meer auteursrechtelijk werk beschikbaar. Het enige jammere is wel, werken eerst jaren artistiek liggen te verroesten.
Ik hoop door mijn scriptie (en dus ook door de verwerking van jouw visie, netjes terugkomend in de bronvermelding uiteraard) het geluid van de DJ in dit debat te laten horen.
Blijf schrijven!